Als kind was ik altijd al wat anders. Ik leefde erg in een eigen bubbel en had soms hele drukke buien. Ik was introvert en maakte weinig vrienden. Mijn basisschool periode was zwaar. Doordat ik wat anders was werd ik veel gepest. Later kwam naar voren dat ik de stempels ADD en ADHD kreeg.

Toen ik 13 was werd mijn moeder ongeneeslijk ziek. Dit traject heeft zware druk op ons gezin gezet. Mijn depressie en psychose gevoeligheid werd getriggerd door een tekort aan veiligheid. Hulp was onvermijdelijk en ik werd als puber dan al begeleid op psychisch vlak. Echter viel het mij zwaar. De verwachtingen waren dat mijn moeder niet lang zou leven, dit werden uiteindelijk toch nog 8 jaar.

In die jaren hebben hoop en wanhoop mij beïnvloed en alle kanten opgegooid. In het laatste jaar van mijn moeder haar leven werd ik opgenomen in een kliniek. Dit heeft ongeveer een jaar geduurd, verdeeld in 2 opnames vlak na elkaar.

Hier heb ik geleerd om een andere identiteit op te bouwen naast die van de mantelzorger die ik al zo lang was. Ik heb vrijwel alle therapieën gehad die je voor ogen kunt houden en ben na een zware strijd gegroeid. Mijn moeder overleed dat jaar, maar ik was klaar voor wat komen ging. Ik heb meerdere psychoses en depressies moeten doorstaan om tot een vorm van acceptatie te komen. Ik wou altijd in de kliniek zo graag de ‘oude’ weer worden. Maar ik kwam erachter dat ik de ‘nieuwe’ moest worden.

Een dik jaar later werd ik ervaringsdeskundige. Ik deed de HBO opleiding ‘ervaringsdeskundige in de zorg en welzijn’ en ben afgestudeerd in 2015.

Nu zet ik mij in voor de mensen die het nodig hebben. Ik vecht tegen het stigma over menen met psychische problemen. Ik geef voorlichting en ik coach mensen die door een herstelproces gaan om hen te kunnen sterken.

Ik gebruik hierbij mijn muzikaliteit, openheid, kennis, liefde voor bewegen maar ook mijn Friese nuchterheid. Met beide benen op de grond blijven staan en sterker staan dan voorheen. Dat is mijn doel om bij mensen te mogen bewerkstelligen.